4

Doğduğum kente geldiğimde yine aynı his geri gelmişti. Nasıl bazı evlerin kendine has kokusu varsa ve sadece çok çok uzak evlerden gelenler duyabiliyorsa bu kokuyu, bazı şehirlerin de kendine özgü bir kokusu var. Aralarındaki tek fark bir şehrin kokusunu o şehre girer girmez farkedemezsin, o şehre emek vermen gerekir. Tam anlamıyla "kara" kokan bir şehir Ankara, gözlerini kapatıp en yakın 250 km ötedeki denizi hayal ederek duyabilirsin "mavi" kokusunu sadece. Yakın gibi gözükse de uzaktır deniz Ankara'ya, üstüne milyonlarca kelime yazılabilir, söz söylenebilir. Umut yoktur bu şehirde, aza tamah etmeyi öğretir sana Ankara. İşte şehrin kulağına bunları fısıldarken kendimi havaalanından çoktan uzaklaşmış halde buldum. Her zaman gittiğim yere götürdü ayaklarım beni, sessizce evin kapısını açtım.

This entry was posted on 11 Eylül 2012 Salı. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can leave a response.

One Response to “4”

  1. İçimden 4'ü okumak istedim. İçinden Ankara çıktı. :) Ankara.. görmeyi istediğim bir şehir.

    YanıtlaSil